The Queen (2)

Ik was dit jaar niet in Venetië voor het jaarlijkse filmfestival met de bijbehorende Gouden en Zilveren Leeuwenregen en kon dus de triomf van Hellen Mirren als The Queen in de film THE QUEEN niet live meemaken. Het schijnt, ik heb zo mijn bronnen, dat bij de ontvangst van de Gouden Leeuw voor beste actrice ze een staande ovatie van maar liefst 5 minuten mocht doorstaan. Dat deed ze dan ook met koninklijke allure. Enfin ik wilde voor deze column maar wat graag die film zien en dus arrangeerde de distributeur een private vertoning compleet met echte royalty watchers.

Alleskunner regisseur Stephen Frears richt zicht op de acht dagen na de gewelddadige dood van Diana Princess of Wales (31 Augustus 1997). Het volk verkeerde in een aan massahysterie grenzende spasm en Diana’s ex-schoonfamilie hulde zich in het Schotse zomervakantiepaleis Balmoral in een ijskoud afwijzend zwijgen. Ruzies tussen troonopvolger Charles en zijn koninklijke moeder ten spijt; The Queen en met haar, haar man en de koningmoeder zijn in de volle overtuiging dat de dood en begrafenis een “private matter” is en hebben geen enkele boodschap aan de gevoelens van het volk.

Maar zie daar, de redder van de natie en het koninkrijk dient zich aan in de pas aangetreden held van het volk: Tony Blair. Gevoed aan de ene kant door zijn eigen Cherry met een niet mis te verstane afkeer van The Royals en aan de andere kant behept met een portie gezond verstand, overlevingsdrang en lichte hang naar conservatisme weet hij uiterste behendig tussen de klippen te laveren en het Koningshuis te dwingen tot een letterlijke afdaling uit hun ivoren toren !
Nou had diezelfde Tony Blair ook wel iets nodig om zich te profileren want in de vier maanden na zijn aantreden was hij nog niet echt tot iets gekomen waar het volk zo naar verlangde: veranderende daadkracht. De dood van Diana, hoe wrang ook, was die buitenkans !

Ik kan heel lyrisch van deze film worden en ben zo blij dat ik deze film op tijd kon zien zodat ik er hier kond van kan doen.
Waar was u toen Diana overleed ? Wist u ook niet waar u kijken moest met al die huilende “stiff upperlippige en froid sangige” Britten in beeld ?
Deze film geeft weliswaar niet de antwoorden maar helpt u wel op weg te begrijpen dat ja, zelfs Britten echte mensen zijn, hun koningin uiteindelijk een hele wijze vorst is, dat Groot Brittannië en al zijn/haar tradities in 8 dagen veranderde en dat dit soort films wat mij betreft niet genoeg gemaakt kunnen worden.