THE MORNINGS AFTER

Het weer in Kaapstad is hoegenaamd voor geen meter veranderd, het is hier elke dag weer prachtig zonning weer, en dus liep ik vrijdag j.l. de 8 kilometer in een bloedverzengede hitte.  Aangemoedigd door eenieder die namens de stichting Run4Schools in Kaapstad was/is voor de Two Oceans Marathon, begon ik aan die schier onmogelijke achtduizend meter (klinkt ineens een stuk langer....).  Ik zal u mijn gedachtenspinsels gedurende die grueling kilometers besparen, maar geloof me het waren nota bene happy thoughts.  Ik was stomverbaasd over mezelf.   Ik had echt gedacht dat ik als de spreekwoordelijke grumpy old man die ik nu eenmaal ben, de helling van Rhodes Avenue zou af- en opstrompelen, maar nee....., ik voelde me goed en verbaasde mezelf door de goede luim die dat opleverde.  Nooit gedacht dat ik dat lopen nog leuk zou gaan vinden ook.  Helemaal toen twee niet bepaald onaantrekkelijke dames me complmenteerden met mijn, inderdaad, geweldig mooie kuiten.  Het ware leuker en nog aanmoediger geweest als die opmerking van twee flashy Zuid Afrikaanse hunks was gekomen, maar he.... beggars hebben geen keuze.  Eenmaal om de hoek op weg naar de finish bij de Universiteit riep er iemand “...come on pop (voor de goede verstaander “opa”) you’re almost there...”, en dat bracht me weer met beide op de grond.  De laatste kilometer werd ik door een camerateam en alle halve en hele maraton lopers uit Nederland naar binnengeschreeuwd zodat ik toch maar lekker binnen het uur die 8 kilomneter zou afleggen.  Uiteindelijk was de tijd 59 minuten en 42 seconden.  Het was euforisch en beleefd knikkend, zelfs een beetje blase, nam ik alle complimenten in ontvangst. Hoe was die “GoedeVrijdag omerking” ook al weer:  “het is volbracht”.

Heet !

Ik ben sinds vorige week vrijdagvond laat in Kaapstad neergedaald.  Letterlijk want de KLM brengt je in iets meer dan tien uur rechtstreeks vanuit Amsterdam naar een vande mooiste steden op de aarde.  Nee, ik behoor niet tot het contigent Nederlanders dat hier een huis heeft en profiteert van de ongelooflijk lage stand van de Rand ten opzichte van de Euro.  Nou ja, voor even wel natuurlijk, maar nee, ik heb hier geen huis.  Ik mag logeren in een van de leukste wijken – Clairemont – in Capetown.  Picture yourself this: prachtige huizen met evenzo prachtige tuinen. Althans dat denk ik want om de huizen staan giga hoge muren om de eventuele nooddruftige medebewoners van de stad ver buiten huis en haard te houden.  Meestal wonen hier oudere mensen en die zijn natuurlijk bezord om hun spulletjes.  Bij het huis hoort een afstandbedieng voor de voordeur; voor de garagedeur; met een rode knop om de “armed guards” binnen no time voor jouw voordeur te loodsen, indien je die ook echt nodig hebt !! Dus. Ik voel me veilig hier.  Prachtige tuin maar echt veel in die tuin zitten is er niet bij want het is hier heet.  Moeder wat is het hier heet.  Hier begint, ook volgens de dag-menu kaart van een prima restaurant in Muizenberg, de herfst.  Ja, hier begint de herfst zoals bij ons de lente begint.   Maar het is hier veel te heet voor de tijd van het jaar.  Kun je nagaan als ik vrijdag a.s. de 8 kilometer voor mijn goede doel ga lopen en het zou dan ook zo heet zijn..... Ik moet er niet aan denken.  Het is ook wel een dramatisch hoogtepuntje om op Goede Vrijdag om 15.00 uur, het moment waarop we gedenken dat Ons Heer voor ons stierf ik ook duizende doden sterf om hier de 8 kilometer te lopen !